Οι σύγχρονες «Μήδειες»: Όταν η μητρότητα γίνεται υπαρξιακό αδιέξοδο

Του Γιώργου Τσιφρίκα*

Η Μήδεια του Ευριπίδη δεν είναι απλώς μια τραγική ηρωίδα, είναι το είδωλο του ανθρώπινου πόνου όταν ξεπερνά τα όρια του ανεκτού. Η γυναικεία μορφή που προδίδεται, απορρίπτεται, απομονώνεται, και εν τέλει σπαράζει. Η πράξη της, η δολοφονία των ίδιων της των παιδιών, δεν είναι μόνο ένα έγκλημα, αλλά είναι μια πράξη πέρα από τη λογική, μια ακραία μορφή απελπισίας, ένα οριακό «όχι» προς έναν κόσμο και μία κοινωνία που της αφαίρεσε κάθε δικαίωμα, κάθε σταθερότητα και κάθε έρεισμα.

Η Μήδεια δεν εκδικείται μόνο τον Ιάσονα. Εκδικείται και μια κοινωνία που την χρησιμοποίησε, την εξάντλησε και την πέταξε.