Από τον «φίλο Βλαντίμιρ» στον «τρελό» Πούτιν
«ΟΠούτιν μάς δουλεύει όλους»: έτσι συνόψισε ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκρέιαμ τη στάση του ρώσου προέδρου όσον αφορά τις συνομιλίες του με τις ΗΠΑ για τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία. Ο Γκρέιαμ αναφέρεται στα «ήξεις αφίξεις» στα οποία επιδίδεται αριστοτεχνικά ο Βλαντίμιρ Πούτιν από την αρχή της δεύτερης προεδρικής θητείας του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο πόλεμος, που ο Τραμπ θα τελείωνε σε μια μέρα, τραβάει σε μάκρος και ο Πούτιν επιμένει στις μαξιμαλιστικές του απαιτήσεις για την Ουκρανία. Ο αμερικανός πρόεδρος, που επαιρόταν για την καλή χημεία μεταξύ του ιδίου και του «φίλου Βλαντίμιρ», δείχνει να χάνει την υπομονή του με τον Πούτιν. «Κάτι του συνέβη» έγραψε ο Τραμπ σε ανάρτησή του την περασμένη Κυριακή, αποκαλώντας τον ρώσο πρόεδρο «τρελό» που βομβαρδίζει ουκρανούς αμάχους.
Παράγων χάους
Η συμπεριφορά του Πούτιν μοιάζει να αποτελεί πλέον πρόβλημα για τον Τραμπ. Το «Atlantic» σημείωσε ότι ο Πούτιν έπαιζε το παιχνίδι του Τραμπ, όπως έκανε εδώ και χρόνια, επειδή είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας να βρίσκεται στον Λευκό Οίκο ένας αντι-αμερικανικός, αντιδημοκρατικός παράγων χάους.
Σημειωτέον ότι ο Τραμπ ανέστειλε πρόσφατα και τις προσπάθειες του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης για τη συλλογή στοιχείων που αποδεικνύουν ότι η Ρωσία έχει διαπράξει εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία, τα οποία θα μπορούσαν να επιφέρουν διώξεις της Ρωσίας από διεθνή δικαστήρια – ένα ακόμη κίνητρο για τον Πούτιν να μη θέλει να τερματίσει τον πόλεμο.
Μετά από δύο επίσημες τηλεφωνικές συνομιλίες το τελευταίο τρίμηνο μεταξύ των δύο ηγετών, οι διαβουλεύσεις για το Ουκρανικό δεν προχωρούν. Ορισμένοι αποδίδουν την αδυναμία εξεύρεσης λύσης για τον τερματισμό του πολέμου στην προσωπική σχέση μεταξύ των δύο ανδρών. Επισήμως, ο Τραμπ και ο Πούτιν συναντήθηκαν για πρώτη φορά, ως πρόεδροι των χωρών τους, το 2017. Οι επιχειρηματικές σχέσεις όμως του Τραμπ με τη Ρωσία ανάγονται στη δεκαετία του 1980. Διερευνώντας τη φύση της σχέσης μεταξύ των δύο ηγετών, «Το Βήμα» συνομίλησε με ειδικούς που έχουν γνώση του ζητήματος.
Μαφία και KGB
Ο Κρεγκ Ανγκερ, δημοσιογράφος και συγγραφέας που έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με το «Νew Yorker» και το «Boston Magazine», έχει ερευνήσει επί σειρά ετών τις σχέσεις του Τραμπ με τη Ρωσία. Δημοσίευσε τα αποτελέσματα των ερευνών του σε δύο βιβλία-μπεστ σέλερ, με τίτλο «House of of Trump, House of Putin: The Untold Story of Donald Trump and the Russian Mafia» («O Oίκος του Τραμπ, ο Οίκος του Πούτιν: η άγνωστη ιστορία του Ντόναλντ Τραμπ και της Ρωσικής Μαφίας») το 2018 και «The American Kompromat» («Αμερικανικό ενοχοποιητικό υλικό») το 2021.
Μιλώντας τηλεφωνικώς στο «Βήμα» από τη Νέα Υόρκη, ο Ανγκερ υποστηρίζει ότι οι σχέσεις του Τραμπ με τη ρωσική μαφία και την KGB, τις σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες, χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1980. «Οταν το 1980 ο Τραμπ εγκαινίασε το ξενοδοχείο Grand Hyatt κοντά στον σταθμό Grand Central στη Νέα Υόρκη, προμηθεύτηκε όλες τις συσκευές τηλεοράσεων για το ξενοδοχείο, όχι από μιααλυσίδα ηλεκτρικών ειδών, αλλά από ένα μικρό κατάστημα ηλεκτρικών το οποίο, όπως απεδείχθη, ήταν βιτρίνα της KGB και της ρωσικής μαφίας στη Νέα Υόρκη. Το 1984, ο ρώσος μαφιόζος Νταβίντ Μπογκάτιν αγόρασε, με έξι εκατομμύρια δολάρια, πέντε διαμερίσματα στο Trump Tower της Νέας Υόρκης».
Ο κατασκευαστής
Το 1987 ο Τραμπ με την τότε σύζυγό του Ιβάνα, τσεχοσλοβακικής καταγωγής, επισκέφθηκαν τη Μόσχα για δουλειές. Ως τότε ο Τραμπ δεν είχε επιχειρηματικές συναλλαγές εκτός των ΗΠΑ. «Οι Ρώσοι, η KGB», συνεχίζει ο Ανγκερ, «τον κολάκευσαν σε τέτοιον βαθμό που τον έκαναν να πιστέψει ότι θα μπορούσε να χτίσει ακόμη και ένα ξενοδοχείο με το όνομά του στην Κόκκινη Πλατεία».
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1987 οι «New York Times» ανέφεραν ότι ο Τραμπ, γνωστός μέχρι τότε μόνον ως κατασκευαστής ακινήτων, υπαινίχθηκε ότι θα ήθελε να αναμειχθεί στην πολιτική. «Ο Τραμπ προσπάθησε να ξεκινήσει ένα είδος προεκλογικήςεκστρατείας, όμως ήταν βέβαιο ότι ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, ο τότε αντιπρόεδρος του προέδρου Ρόναλντ Ρίγκαν, ήταν το φαβορί των Ρεπουμπλικανών για τις προεδρικές εκλογές του 1988, τις οποίες και κέρδισε» τονίζει ο Ανγκερ.
Ο Αντον Μπαρμπάσιν, πολιτικός αναλυτής στο think tank European Leadership Network στο Λονδίνο, αμφισβητεί τις στενές επιχειρηματικές σχέσεις του Τραμπ με τη Ρωσία. «Ο Τραμπ ενδιαφέρει τη Ρωσία μόνον ως πρόεδρος των ΗΠΑ. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ο Τραμπ επηρεάζεται με άλλους τρόπους από τη Μόσχα. Η συμπάθεια του Τραμπ για τον Πούτιν είναι γνήσια και πιστεύει στις καλές σχέσεις ΗΠΑ – Ρωσίας».
Καμία ιδεολογία
Ο Ανγκερ δεν ισχυρίζεται ότι ο Τραμπ είναι πράκτορας των Ρώσων, ισχυρισμό που του καταλογίζουν ως συνωμοσιολογικό. «Οι Ρώσοι απλώς έχουν εξαγοράσει τον Τραμπ, ο οποίος δεν έχει καμία ιδεολογία, εργάζεται αποκλειστικά για τα δικά του συμφέροντα».
Στα βιβλία του, ο Ανγκερ παραθέτει 70 περιπτώσεις που στηρίζουν την άποψη ότι η Ρωσία και ο Πούτιν κρατούν τον Τραμπ στο χέρι. «Ο Τραμπ αντιμετωπίζει τα πάντα ως business. Εστειλε τον Στιβ Γουίτκοφ, επίσης επιχειρηματία στον κατασκευαστικό τομέα, ως εκπρόσωπό του στην Ουκρανία γιατί είναι σαν τον Τραμπ, δεν έχει ιδέα από Ιστορία, διεθνείς σχέσεις, διπλωματία.
Σας θυμίζω ότι λίγο πριν από τις εκλογές του 2016, ο Τραμπ απευθύνθηκε δημοσίως στη Μόσχα λέγοντας «Ρωσία, αν με ακούς, δώσε πίσω τα 30.000 μέιλ της Χίλαρι Κλίντον[σημ. η οποία ήταν τότε υποψήφια των Δημοκρατικών για την προεδρία] που έχουν εξαφανιστεί». Αυτό ήταν έκκληση σε ξένη χώρα για παρέμβαση στην προεκλογική εκστρατεία των ΗΠΑ, γεγονός που ισοδυναμεί με προδοσία της πατρίδας. Λίγοαργότεραο Τραμπ είπε ότι αστειευόταν. Το ίδιο κάνει και τώρα: λέει κάτι, μετά αλλάζει γνώμη, και ούτω καθ’ εξής. Γιατί το κάνει; Διότι είναι μετρ του αντιπερισπασμού».
Η πρώτη ένδειξη
«Το ότι αποκάλεσε τον Πούτιν «τρελό» είναι ίσως η πρώτη σοβαρή ένδειξη ότι ο Τραμπ ασκεί πίεση στη Μόσχα. Νωρίτερα βέβαια ο αμερικανός πρόεδρος είχε επίσης υπαινιχθεί την πιθανότητα επιβολής αμερικανικών κυρώσεων στη Ρωσία» λέει στο «Βήμα» ο πολιτικός επιστήμων Εβγένι Ρόστσιν, αναλυτής στο Center for European Policy Analysis (CEPA) στην Ουάσιγκτον.
«Ακόμη όμως και στο καλύτερο σενάριο, με κατάπαυση του πυρός και προοπτικές για ειρηνευτική συμφωνία στην Ουκρανία, νομίζω ότι οι ΗΠΑ θα υιοθετήσουν μια πραγματιστική προσέγγιση απέναντι στη Ρωσία. Ολα θα εξαρτηθούν από το κατά πόσον η Μόσχα θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες της Ουάσιγκτον.Η οικονομική αξία της Ρωσίας για τις ΗΠΑ είναι ελάχιστη. Το κύριο θέλγητρο της Ρωσίας για τους Αμερικανούς βρίσκεται στον τομέα της ασφάλειας, όπου οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν να την αξιοποιήσουν έναντι της Κίνας, ιδίως στην περιοχή της Αρκτικής».
Μόνιμος εχθρός
Κάθε αμερικανός πρόεδρος επιδιώκει «επανεκκίνηση» των σχέσεων ΗΠΑ – Ρωσίας, θυμίζει ο Νέιτ Σίμπλεϊ, αναλυτής στο think tank Hudson Institute στην Ουάσιγκτον. «Ο πρόεδρος Τραμπ ανέδειξε την προσωπική του χημεία με τον Πούτιν και παρουσίασε ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο για να διαπραγματευτεί γρήγορα το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, επιχειρώντας να απομακρύνει τη Ρωσία από την επιρροή της Κίνας με την υπόσχεση οικονομικής συνεργασίας. Ομως ο Πούτιν δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για το σχέδιο του Τραμπ.
Ιδεολογικά, ο Πούτιν βλέπει τη Δύση ως μόνιμο εχθρό· πολιτικά, χρειάζεται να συνεχίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία τόσο για την επιβίωση του καθεστώτος του όσο και για να εξασφαλίσει την υστεροφημία του ως ο ηγέτης που αποκατέστησε το μεγαλείο της Ρωσίας» προσθέτει μιλώντας στο «Βήμα».
Δυσαρέσκεια
Για τον Ιαν Λέσερ, πολιτικό αναλυτή και επικεφαλής του τμήματος του αμερικανικού think tank German Marshall Fund (GMF) στις Βρυξέλλες, ο Τραμπ πράγματι έχει βασιστεί πολύ στην προσωπική του σχέση με τον Πούτιν για τη διευθέτηση του Ουκρανικού, η οποία όμως ως τώρα, στη δεύτερη θητεία του, δεν έχει φέρει αποτέλεσμα. Ο Λέσερ διακρίνει στη ρητορική του Τραμπ μια αυξανόμενη δυσαρέσκεια έναντι της Ρωσίας. «Αν ο Τραμπ εξακολουθήσει να είναι δυσαρεστημένος με τη Μόσχα, μπορώ να φανταστώ τις ΗΠΑ να αλλάζουν στάση, να εκφράζουν μεγαλύτερη υποστήριξη προς την Ουκρανία και να ζητούν αυστηρότερες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, εν όψει μάλιστα και της επικείμενης συνόδου του ΝΑΤΟ στις 24-25 Ιουνίου» λέει στο «Βήμα».
Content Original Link:
" target="_blank">
