Ράσελ Βοτ: Ποιος είναι ο «διάδοχος του Μασκ» στην κυβέρνηση Τραμπ
Μετά από δέκα μήνες κοινού πολιτικού βίου, οι δρόμοι του Ντόναλντ Τραμπ και του Ίλον Μασκ χώρισαν επεισοδιακά. Ανεξαρτήτως των πρωτοφανών σχολίων και κατηγοριών που έχουν εκτοξευθεί εκατέρωθεν, για την ώρα η ουσία είναι πως ο Μασκ από τις 30 Μαΐου βρίσκεται εκτός κυβέρνησης – γεγονός που από πολλούς κρίθηκε θετικό, δεδομένης της καταστροφικής πεντάμηνης θητείας του.
Ωστόσο, τα διεθνή μέσα προειδοποιούν πως μπορεί η ασταθής συμπεριφορά, η αγένεια και η διάθεση υπερέκθεσης του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο να τον είχαν καταστήσει εύκολο στόχο για μέσα ενημέρωσης όμως, στην πραγματικότητα, ο Μασκ πάντα υλοποιούσε την ατζέντα του «αρχιτέκτονα» του «Project 2025», Ράσελ Βοτ — και ο Βοτ εξακολουθεί να βρίσκεται στην εξουσία.
Ο Ράσελ Βοτ πίσω από Τραμπ – Μασκ
«Πίσω από την αυτοκρατορική προεδρία του Τραμπ (και του Ίλον) βρίσκεται ο Ράσελ Βοτ», έγραφε το Bloomberg τον Απρίλιο. Τις τελευταίες εβδομάδες, και ιδίως μετά τις εξελίξεις στην κόντρα Τραμπ-Μασκ, τα διεθνή μέσα προβλέπουν ότι ενδεχομένως ήρθε η ώρα να βγει μπροστά ο Βοτ.
Περαιτέρω περικοπές
Η Wall Street Journal ανέφερε ήδη τον περασμένο μήνα ότι με την αποχώρηση του ιδιοκτήτη του Χ και της Tesla, ο Βοτ θα γίνει τώρα ο επίσημος υπεύθυνος του προγράμματος κυβερνητικής αποτελεσματικότητας (DOGE) της αμερικανικής κυβέρνησης, συνεργαζόμενος με το Κογκρέσο για να κάνει περαιτέρω περικοπές στον προϋπολογισμό και να λάβει νομοθετική έγκριση για ορισμένες από αυτές που έχουν ήδη γίνει υπό τον Μασκ, ενώ παράλληλα θα αρχίσει να εμφανίζεται περισσότερο στα μέσα.
Πράγματι, την περασμένη Κυριακή, ο Βοτ βγήκε σε εκπομπή του CNN, όπου υπερασπίστηκε τις περικοπές και άλλα στοιχεία της ατζέντας του Λευκού Οίκου.
«Το πιο σημαντικό πρόσωπο στη δεύτερη θητεία Τραμπ»
«Ποιος είναι ο Ράσελ Βοτ; Πιθανώς το πιο σημαντικό πρόσωπο στη δεύτερη θητεία Τραμπ» έγραφαν τον Ιανουάριο οι New York Times για τον Διευθυντή του Γραφείου Διαχείρισης και Προϋπολογισμού.
Αυτό διότι αν και ο ίδιος αυτοαποκαλείται απλώς «ο βαρετός τύπος του προϋπολογισμού» και μέχρι πρότινος απέφευγε όσο γινόταν τα φώτα της δημοσιότητας, αποτελεί έναν εκ των συγγραφέων του «Project 2025», της συντηρητικής ατζέντας που έχει γίνει κάτι σαν Βίβλος για τη δεύτερη θητεία Τραμπ. Λόγω αυτού είχε δηλώσει πέρυσι ότι ακόμα και αν δεν του δινόταν θέση ευθύνης, θα εξακολουθούσε να διαμορφώνει την πολιτική του Τραμπ.
Από την αρχή της δεύτερης θητείας Τραμπ, ο Βοτ συνεργαζόταν στενά με το DOGE του Μασκ, μια συνεργασία που το Politico περιέγραφε τον Μάρτιο ως μια «ήσυχη συμμαχία». Άλλωστε, ολόκληρη η προσέγγιση που ακολουθεί το DOGE – ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ μπορεί απλώς να αρνηθεί να δαπανήσει τα χρήματα που το Κογκρέσο ενέκρινε για διάφορους οργανισμούς και προγράμματα, τα οποία μπορεί να κατακερματίσει ή και να καταργήσει κατά βούληση – προέρχεται από τον Βοτ.
Το Politico εξηγεί πως ουσιαστικά ο Μασκ αποτελούσε το δημόσιο πρόσωπο των κυβερνητικών περικοπών, με την ομάδα του να εισβάλει με ηχηρό τρόπο στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες για να αποκτήσει πρόσβαση σε δεδομένα για τις δαπάνες και το προσωπικό. Από πίσω όμως βρισκόταν ο Βοτ και η ομάδα του, που θα ανέλυαν αυτά τα δεδομένα και θα αποφάσιζαν τις περικοπές.
Ο «χριστιανικός εθνικισμός» και το «καρτέλ της Ουάσιγκτον»
Ο Βοτ έχει επανειλημμένα δηλώσει πως ασπάζεται τον «χριστιανικό εθνικισμό» και είναι πολύ περισσότερο ιδεολογικά καθοδηγούμενος από όσο ο Μασκ. Αποστρέφεται βαθιά τους δημόσιους υπαλλήλους και την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, το λεγόμενο «βαθύ κράτος» που σύμφωνα με τον Τραμπ και τους οπαδούς του εμπόδισε τον αμερικανό πρόεδρο να υλοποιήσει πλήρως την ατζέντα του στην πρώτη του θητεία. «Θέλουμε η επιρροή μας στους γραφειοκράτες να είναι τραυματική… Όταν ξυπνούν το πρωί, θέλουμε να μην θέλουν να πάνε στη δουλειά… Θέλουμε να διακοπεί η χρηματοδότησή τους», εμφανίζεται να λέει ο Βοτ σε ένα βίντεο που είχε εξασφαλίσει το ProPublica τον Οκτώβριο.
Ο ίδιος έχει ιδρύσει και μια δεξαμενή σκέψης, το «Κέντρο για την Ανανέωση της Αμερικής», το οποίο έχει συντάξει πολυάριθμα έγγραφα πολιτικής που υποστηρίζουν θέσεις του Τραμπ, όπως την προσάρτηση της Γροιλανδίας και τη θέσπιση ευρέων δασμών. Στο επίκεντρο της ιδεολογίας του βρίσκεται η θεωρία ότι ο πρόεδρος πρέπει να έχει ευρύ περιθώριο για να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Ενδεικτικά, στο κεφάλαιο που έγραψε στο «Project 2025» σχετικά με το αξίωμα του προέδρου, ο Βοτ περιγράφει πώς η ομοσπονδιακή κυβέρνηση – το «καρτέλ της Ουάσιγκτον» – δεν υπόκειται στο σχέδιο του προέδρου και αντ’ αυτού «εκτελεί τα δικά της πολιτικά σχέδια και προτιμήσεις – τις προτιμήσεις μιας ριζοσπαστικής, woke κλίκας της χώρας».
Πολλές από τις ιδέες του Ράσελ Βοτ, όπως εκφράστηκαν στο Project 2025, αποτελούν πλέον επίσημη πολιτική του αμερικανικού κράτους. Το πρώτο κύμα δράσεων που βρίσκονται σε ευθυγράμμιση με το συντηρητικό μανιφέστο έχει πραγματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό με εκτελεστικά διατάγματα. Το δεύτερο κύμα απαιτεί δράση του Κογκρέσου αλλά και δικαστικές αποφάσεις.
Σύμφωνα με τον Guardian, σε αυτό ακριβώς το στάδιο ο Βοτ καλείται να υλοποιήσει τα σχέδιά του για μακροπρόθεσμες αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Content Original Link:
" target="_blank">
