«Υπάρχει η πραγματική απειλή να μετατραπεί ο πόλεμος στη Γάζα σε σύγκρουση των θρησκειών»
«Tα τελευταία 20 χρόνια, αυτοί που καθοδηγούν τις εξελίξεις στην Ιερουσαλήμ είναι όσοι εργαλειοποιούν την κληρονομιά, το παρελθόν της και τη θρησκεία. Εβραίοι που αρνούνται ότι οι Μουσουλμάνοι έχουν σχέση με το τέμενος Αλ Άκσα. Μουσουλμάνοι που αρνούνται ότι οι Εβραίοι υπήρξαν και στο παρελθόν στην πόλη. Και συγχρόνως, περιθωριοποίηση της χριστιανικής παρουσίας κι εγκλήματα μίσους κατά των Χριστιανών. Δυναμικές εργαλειοποίησης της πίστης, ώστε η Ιερουσαλήμ να ανήκει αποκλειστικά μόνο σε μια εθνοτική ή θρησκευτική ομάδα, στερώντας τη νομιμότητα της παρουσίας των υπολοίπων. Πρόκειται προφανώς για την ίδια ακριβώς δυναμική που οδήγησε στο ξέσπασμα του πολέμου στη Γάζα», λέει στο «Βήμα», από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, έχοντας επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ, μετά τη συμμετοχή του στο 10 Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, ο Ντάνιελ Σάιντεμαν. Διακεκριμένος ισραηλινός νομικός, με εξειδίκευση στις συγκρούσεις στην πόλη-θρησκευτικό «χωνευτήρι» και ειδικός στη γεωπολιτική της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.
«Είναι απαραίτητη η αποκατάσταση της παραδοχής ότι η Ιερουσαλήμ μιλάει με πολλές φωνές, ζουν σ’ αυτή δύο λαοί, ένας ισραηλινός κι ένας παλαιστινιακός, ο οποίος είναι υπό κατοχή, και υπάρχουν τρεις θρησκείες, ο Χριστιανισμός, ο Ιουδαϊσμός και το Ισλάμ που έχουν ζήσει δίπλα-δίπλα τα τελευταία 1.300 χρόνια», συνεχίζει ο νηφάλιος συνομιλητής μας, που γνωμοδοτεί για κυβερνητικά όργανα στο Ισραήλ, την Παλαιστίνη και τη διεθνή κοινότητα, ενώ το 2010 η Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ του απένειμε τον τίτλο του επίτιμου μέλους του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (σε αναγνώριση του έργου του στην Ιερουσαλήμ) και το 2021 η Γαλλία – για τον ίδιο λόγο – του απένειμε τον τίτλο της Λεγεώνας της Τιμής.
Έφτασε το Πάσχα και στην Ιερουσαλήμ… Τι κλίμα επικρατεί;
«Ελπίζουμε να μην είναι και φέτος το κλίμα τεταμένο, όπως τα τελευταία χρόνια. Θα ακολουθήσει η Ημέρα της Ιερουσαλήμ (25-26 Μαΐου), η οποία πάντα βγάζει χιλιάδες υπερεθνικιστές επιδρομείς στη μουσουλμανική συνοικία. Έχουμε, επομένως, μπροστά μας μια περίοδο όπου το κλίμα θα είναι γενικότερα στην Ιερουσαλήμ έκρυθμο. Και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί».
Μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησής σας ως νομικού με τις διενέξεις στην Ιερουσαλήμ, θα λέγατε ότι πίσω από την ισραηλο-παλαιστινιακή σύγκρουση το υπόβαθρο είναι το θρησκευτικό μίσος, η σύγκρουση των θρησκειών;
«Θα το έθετα λίγο διαφορετικά. Πρώτα απ’ όλα, οι άνθρωποι που ελέγχουν τα πράγματα καθοδηγούνται από το μίσος. Δεν πιστεύω ότι είναι η πλειοψηφία, αλλά είναι αυτοί που έχουν τον έλεγχο. Μεταξύ των Εβραίων, είναι οι έποικοι με τα βιβλικά κίνητρα μέσα και γύρω από την Παλαιά Πόλη, είναι το κίνημα Temple Mount που επιδιώκει να πάρουν οι Εβραίοι τον έλεγχο του τεμένους Αλ Άκσα. Υπήρχε μια εθνική πολιτική σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων και επειδή ήταν τέτοια, μπορούσε να επιλυθεί. Αλλά αυτό που συνέβη τα τελευταία 20 χρόνια, και καρποφόρησε φτάνοντας στο απόγειό του με τον πόλεμο στη Γάζα, είναι η μετατροπή μιας πολιτικής σύγκρουσης σε θρησκευτική που δεν μπορεί να λυθεί. Είναι ένας συνδυασμός Ιερού Πολέμου, Τζιχάντ, Μίτζβαχ, Αρμαγεδδώνα και Δευτέρας Παρουσίας. Υπάρχει λοιπόν η πραγματική απειλή να μετατραπεί αυτός ο πόλεμος σε σύγκρουση των θρησκειών.
Επομένως, μια από τις προτεραιότητες αμέσως μετά τον πόλεμο πρέπει να είναι η αποριζοσπαστικοποίηση και η απομάκρυνση της θρησκείας από τη σύγκρουση, η περιθωριοποίηση των θρησκόληπτων πυρομανών και η υποστήριξη των παραδοσιακών ιστορικών θρησκευτικών κινημάτων, των Εκκλησιών, της Λατινικής Εκκλησίας, των αρχιραβίνων, των αρχηγών ραβίνων, των κεφαλών του δικαστηρίου της Σαρία, που δεν υποκινούνται από μίσος και έχουν τεθεί στο περιθώριο».
Πώς έχει επηρεάσει ο πόλεμος της Γάζας την Ιερουσαλήμ;
«Είχε αντίκτυπο. Αλλά μικρότερο από αυτό που θα περίμενε κανείς. Η πόλη είναι χωρισμένη μεταξύ Παλαιστινίων και Εβραίων Ισραηλινών, παρόλο που δεν υπάρχουν φυσικά σύνορα. Μπορείς να αισθανθείς την ένταση».
Στη Γάζα παρακολουθούμε το Ισραήλ να καταπατά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, δολοφονώντας κυρίως αμάχους.
«Σήμερα ο πόλεμος στη Γάζα σκοτώνει αθώους πολίτες, γυναίκες, άνδρες και παιδιά. Γιατί; Είναι ένας πόλεμος για την επιβίωση του Νετανιάχου. Δεν έχει άλλο στόχο πέρα από αυτόν. Αδιαφορεί ακόμη και για τη διάσωση των ισραηλινών ομήρων. Ο Νετανιάχου έχει χάσει την υποστήριξη όλων των ελίτ της ισραηλινής κοινωνίας, του στρατού, των κλάδων ασφαλείας και πληροφοριών, των επιχειρήσεων, του ακαδημαϊκού χώρου. Το 70% των πολιτών του Ισραήλ θέλει να απαλλαγεί από τον Νετανιάχου, ο οποίος παραμένει αριστοτεχνικά προσκολλημένος στην εξουσία.
Το μίσος και η δυσπιστία και από τις δύο πλευρές δεν θα εξαφανιστούν όταν φύγει ο Νετανιάχου. Η απροθυμία πολλών Ισραηλινών να αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό ζήτημα θα εξακολουθεί να υπάρχει. Θα είναι όμως δυνατό για τη διεθνή κοινότητα να αποσπάσει από την ισραηλινή κυβέρνηση υπεύθυνες ενέργειες. Και θα είναι δυνατή η ανοικοδόμηση – μέρος αυτής πρέπει να είναι η αποριζοσπαστικοποίηση».
Πώς θα επιτευχθεί η αποριζοσπαστικοποίηση στην παλαιστινιακή πλευρά που μετρά περισσότερους από 50.000 νεκρούς; Το πιθανότερο είναι ο πληθυσμός στη Γάζα να έχει περαιτέρω ριζοσπαστικοποιηθεί.
«Και οι δύο λαοί είναι βαθιά τραυματισμένοι. Και οι δύο λαοί πιστεύουν ότι έχουν βιώσει την εμπειρία του παραλίγο θανάτου τους. Το τραύμα είναι πολύ βαθύ. Το μίσος είναι πολύ βαθύ. Η δυσπιστία είναι πολύ βαθιά. Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρξει μια περίοδος ανάρρωσης, ανασυγκρότησης, και αυτό θα απαιτήσει ένα νέο είδος πολιτικής ηγεσίας, σίγουρα όχι σαν αυτή του Νετανιάχου».
Content Original Link:
" target="_blank">
