Ρίτσαρντ Φαλκ στο ΒΗΜΑ: Γιατί το Ισραήλ έχει γίνει κράτος-παρίας
Το Ισραήλ, με όσα διαπράττει στη Γάζα, έχει χάσει τη νομιμότητά του ως κυρίαρχο κράτος. Οι εξελίξεις το καθιστούν κράτος-παρία, όπως έχει ξανασυμβεί με το καθεστώς του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική» επισημαίνει στο «Βήμα» ο αμερικανοεβραίος ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον Ρίτσαρντ Φαλκ, πρώην ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα παλαιστινιακά εδάφη.
Πού οδηγεί η ανακατάληψη της Λωρίδας της Γάζας που ξεκίνησε ο Νετανιάχου;
«Είναι αβέβαιο ποιοι είναι επακριβώς οι στόχοι του. Δεν θέλει να τελειώσει η σύγκρουση επειδή οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει εντός Ισραήλ για απάτη αναμένεται να επιφέρουν την καταδίκη και πιθανή φυλάκισή του.
Υποστηρίζει ότι πολεμά για τους εναπομείναντες ομήρους και την ασφάλεια του Ισραήλ. Αλλά η επιθυμία της ισραηλινής Ακροδεξιάς είναι να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε οι Παλαιστίνιοι είτε να πεθάνουν σε επαρκή αριθμό είτε να αποδεχθούν κάποια μορφή καταναγκαστικού εκτοπισμού. Γι’ αυτό θεωρεί αναγκαίους τους βομβαρδισμούς εναντίον του άμαχου πληθυσμού και τον αποκλεισμό της ανθρωπιστικής βοήθειας».
Ο Ντόναλντ Τραμπ θα μπορούσε να βάλει τέλος στη σφαγή των Παλαιστινίων;
«Ναι. Υπάρχουν ακτίνες ελπίδας επειδή ο Τραμπ φαίνεται λιγότερο πρόθυμος να συμφωνήσει με ό,τι θέλει να κάνει ο Νετανιάχου. Ακόμη μια σημαντική εξέλιξη είναι ότι Καναδάς, Βρετανία και Γαλλία προτίθενται να διακόψουν τις εμπορικές σχέσεις με το Ισραήλ και απαιτούν τον τερματισμό του πολέμου. Είναι μια χειρονομία που επιτείνει το στιγματισμό του Ισραήλ ως κράτους-παρία».
Η έκδοση εντάλματος σύλληψης κατά του Νετανιάχου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο δεν άσκησε πίεση στο Ισραήλ;
«Η απόφαση του ΔΠΔ ήταν η μέγιστη νίκη, κόντρα στην επικρατούσα προπαγάνδα, για την απονομιμοποίηση του Ισραήλ. Ωστόσο δεν βοηθά τους Παλαιστίνιους που υποφέρουν. Στις 26-29/5 θα συγκληθεί το Δικαστήριο για τη Γάζα στο Σεράγεβο, στα βήματα του Δικαστηρίου Ράσελ που εξέτασε την εισβολή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ τη δεκαετία του ’60.
Υπάρχουν, πρέπει να τονιστεί, και φωνές που λένε ότι το Ισραήλ θέτει σε κίνδυνο τη δική του ασφάλεια και μελλοντική σταθερότητα, επιμένοντας στην επίθεση στη Γάζα. Τον αποκαλούν πόλεμο, αλλά δεν είναι. Είναι μονόπλευρη στρατιωτική επιχείρηση κατά ενός παντελώς ευάλωτου πληθυσμού».
Θα μπορέσουν τα δύο έθνη να συμβιώσουν;
«Η διεθνής κοινότητα έχει ακόμη τη φαντασίωση της λύσης των δύο κρατών. Το Ισραήλ δεν επιθυμεί τη συνύπαρξη, αλλά τη λύση ενός κράτους βασισμένη στην κυριαρχία του εβραϊκού λαού. Το δήλωσε στον Βασικό Νόμο του 2018, που αναφέρει ότι μόνο ο εβραϊκός λαός απολαμβάνει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης και οποιοσδήποτε άλλος θα υπόκειται σε εβραϊκό κυβερνητικό έλεγχο. Ετσι, στην πραγματικότητα, πρότεινε μια λύση ενός κράτους απαρτχάιντ και όχι τη συνύπαρξη».
Τι θα γίνει με τη Χαμάς;
«Φαίνεται σαφές ότι η Χαμάς έχει αποδυναμωθεί πολύ στρατιωτικά, αλλά πιθανώς απολαμβάνει μεγαλύτερη πολιτική δύναμη ως κέντρο αντίστασης. Υπάρχουν εσωτερικές εντάσεις μεταξύ της Χαμάς και των πιο εκκοσμικευμένων στοιχείων στο παλαιστινιακό κίνημα, που δεν θα μπορούσαν εύκολα να συμφιλιωθούν. Αν το Ισραήλ ήθελε πραγματικά τη λύση των δύο κρατών, θα απελευθέρωνε τον Μαρουάν Μπαργκούτι από τη φυλακή, τον μόνο που θα μπορούσε να ενώσει τους Παλαιστίνιους σε αυτό το στάδιο. Δεν φαίνεται ότι το Ισραήλ θα το κάνει. Αλλά κανείς δεν είχε προβλέψει ότι η Νότια Αφρική θα απελευθέρωνε τον Νέλσον Μαντέλα.
Αν ενταθούν οι κινητοποιήσεις των Ισραηλινών, το ίδιο το Ισραήλ μπορεί να αντιμετωπίσει κρίση και να δεχθεί τη δημιουργία ενός δημοκρατικού κράτους όπου θα συνυπάρχουν οι δύο λαοί. Είναι μια πιθανότητα, αλλά θα απαιτούσε τον πραγματικό μετασχηματισμό της ισραηλινής ηγεσίας, το οποίο δεν φαίνεται πιθανό στο προσεχές μέλλον».
Content Original Link:
" target="_blank">
