«Η διείσδυση Ερντογάν στην Ευρώπη δεν θα μετατραπεί σε παγίδα για την ελληνική ΑΟΖ»
Ευρωπαϊκή άμυνα, ΝΑΤΟ, Ουκρανία, μεταναστευτικό, εμπόριο, σπάνιες γαίες, βιομηχανία – με έμφαση στην αμυντική -, ενέργεια, τρομοκρατία, κυβερνοέγκλημα, Συρία, Γάζα, Λιβύη, πολιτισμός, περιβάλλον….
Λίγο απ’ όλα είχε ο «μπαχτσές» της 4ης Διακυβερνητικής Διάσκεψης Κορυφής μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας, που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη την Τρίτη, με τον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι να προωθούν, σύμφωνα με την φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Χουριέτ», «τη συνεργασία τους στους τομείς της άμυνας και της οικονομίας, κάνοντας το Ισραήλ να μην μπορεί να κρύψει τη δυσφορία του».
«Στην χθεσινή (29 Απριλίου) Διάσκεψη Κορυφής Ιταλίας-Τουρκίας, επιβεβαιώθηκε καταρχάς εκατέρωθεν επισήμως, σε ένα οικονομικό τοπίο αστάθειας και αβεβαιότητας, ο στόχος αύξησης του όγκου των διμερών εμπορικών συναλλαγών στα 40 δισ. δολάρια – οι διμερείς εμπορικές συναλλαγές ξεπέρασαν, να σημειωθεί, το 2024 τον κοινό στόχο των 30 δισ. δολαρίων», σχολιάζει στο Βήμα ο τούρκος αναλυτής Ερκίν Οντζάν.
Σύμφωνα με την ιταλίδα πρωθυπουργό, «η οικονομική, εμπορική και βιομηχανική διάσταση αποτελούν θεμελιώδες στοιχείο της στρατηγικής σχέσης μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας». Η Μελόνι χαρακτήρισε μάλιστα τις παρούσες διμερείς ανταλλαγές, δεσμεύσεις και συμφωνίες ως «νέο σημείο εκκίνησης». Στο περιθώριο, εξάλλου, της Συνόδου πραγματοποιήθηκε επιχειρηματικό φόρουμ για την διεύρυνση των διμερών οικονομικών συνεργασιών.
Η ατζέντα της συνάντησης
Στην κορυφή της ατζέντας της συνάντησης βρέθηκε και το ζήτημα των «παράτυπων» μεταναστευτικών ροών, που προέρχονται από την Τουρκία, οι οποίες σχεδόν… μηδενίστηκαν, πανηγύρισαν οι δυο πλευρές, αντανακλώντας και «εξυπηρετώντας», σύμφωνα με τον τούρκο ειδικό, «την αυξανόμενη αντιμεταναστευτική ευρωπαϊκή τάση».
«Είναι πλέον σαφές ότι η αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης στην Ευρώπη απαιτεί ολοένα και περισσότερο μια λύση που θα περιλαμβάνει την Τουρκία. Η διακοπή ή ο περιορισμός της μετανάστευσης προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας είναι μια από τις κύριες κινητήριες δυνάμεις πίσω από τις σχέσεις Ευρώπης-Τουρκίας και τη συγκρατημένα θετική στάση της Ευρώπης έναντι της Άγκυρας. Πιστεύω ότι και η έμφαση της Μελόνι στο μεταναστευτικό αντικατοπτρίζει τις τρέχουσες προσδοκίες από την Τουρκία στο πλαίσιο αυτής της τάσης», υπογραμμίζει ο Οντζάν.
Η άμυνα πρωταγωνίστησε στις διμερείς συνομιλίες. Τα δύο μέρη δεσμεύτηκαν καταρχάς «να εμβαθύνουν την αμυντική τους συνεργασία», στο πλαίσιο της συμμαχίας τους στο ΝΑΤΟ, και να «ενισχύσουν τον συντονισμό τους για την ευρωπαϊκή ασφάλεια», υπογράφοντας «Προκαταρκτικό Πρωτόκολλο» μεταξύ της ιταλικής αμυντικής εταιρείας Leonardo και της τουρκικής εταιρείας παραγωγής μη επανδρωμένων αεροσκαφών Baykar Technology.
«Είναι προφανές ότι η τάση της Ουάσιγκτον να μετατοπίζει το βάρος του ΝΑΤΟ περισσότερο στην Ευρώπη, επανεκτιμώντας την περιφερειακή στρατιωτική της παρουσία, ωθεί την ήπειρο να αναζητήσει νέους εταίρους ασφαλείας. Η Τουρκία, με τη γεωπολιτική της θέση, τις ισορροπημένες σχέσεις της τόσο με τη Δύση όσο και με τη Ρωσία, και την αναπτυσσόμενη αμυντική βιομηχανία, έχει τη δυνατότητα να καλύψει αυτό το κενό», σχολιάζει ο Οντζάν.
«Μέσω της αμυντικής συνεργασίας θα ενισχυθεί το κύρος του Ερντογάν στη διεθνή σκηνή»
Οι δυο ηγέτες αναφέρθηκαν και στη Διάσκεψη για την Ανασυγκρότηση της Ουκρανίας, που θα πραγματοποιηθεί στη Ρώμη στις 10-11 Ιουλίου, και συμφώνησαν να ενισχύσουν τη συνεργασία μεταξύ εκπροσώπων του ιδιωτικού τομέα και των δημόσιων φορέων «για την αύξηση των διμερών επενδύσεων και την προώθηση πιθανών αμοιβαίων επενδυτικών έργων στην ανασυγκρότηση της Ουκρανίας».
«Μέσω της αμυντικής συνεργασίας θα ενισχυθεί το κύρος του Ερντογάν στη διεθνή σκηνή», υποστηρίζει ο τούρκος γεωπολιτικός αναλυτής. Στο εσωτερικό της Τουρκίας, «θα βρει επίσης την ευκαιρία να συνδυάσει τα διπλωματικά επιτεύγματα στη Ρώμη με τη ρητορική περί εθνικής ασφάλειας, παρουσιάζοντας έτσι μια ισχυρότερη εικόνα του κράτους στην αντιπολίτευση και σε διάφορα κοινωνικά τμήματα. Είτε η Ευρώπη μετατοπίσει τον άξονα ασφαλείας της προς την Τουρκία είτε όχι, ο παράγοντας Τραμπ παραμένει καθοριστικός.
Η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ αντιμετωπίζει την Τουρκία ως κρίσιμο παίκτη για στις πολιτικές της αναφορικά με τη Ρωσία, τη Μέση Ανατολή και το Ιράν. Επομένως, η σχέση Ερντογάν-Τραμπ διαμορφώνει άμεσα το κόστος και το όφελος των βημάτων της Τουρκίας προς την προσέγγιση της Δύσης. Παρατηρώ ότι ο Ερντογάν, σε αυτό το συνολικό πλαίσιο, στέλνει προσεκτικά θετικά μηνύματα τόσο στη Ρωσία και την Ευρώπη όσο και στην κυβέρνηση Τραμπ, επιδιώκοντας να αναδειχθεί στον νικητή της νέας εποχής. Αυτή η στρατηγική θα του παράσχει χώρο διπλωματικών ελιγμών και εσωτερικό πολιτικό πλεονέκτημα».
«Η Τζόρτζια Μελόνι ξεχωρίζει ως η πιο γρήγορα προσαρμοζόμενη στις απαιτήσεις της νέας εποχής»
Αναλυτές βλέπουν την ιταλοτουρκική προσέγγιση ως «colpo grosso» για τη δημιουργία τετελεσμένων από την Άγκυρα σε βάρος της Ελλάδας στο ζήτημα της ΑΟΖ, όπως συνέβη με τη Λιβύη. «Εκτιμώ ότι η διείσδυση του Ερντογάν στην Ευρώπη, μέσω της Ιταλίας και του πολέμου στην Ουκρανία, δεν θα μετατραπεί τεχνικά σε άμεση παγίδα για την Ελλάδα στο θέμα της ΑΟΖ, ωστόσο η διπλωματική και οικονομική δυναμική που κατακτά μπορεί να υποβαθμίσει τις ελληνικές θέσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η ατζέντα της Ουκρανίας και η πίεση που δημιούργησε ο Τραμπ έχουν ήδη εξωθήσει τις ευρωπαϊκές χώρες στην τουρκική στρατιωτική και αμυντική βιομηχανία. Εάν ο Τραμπ διατηρήσει την τρέχουσα στάση του για την ειρήνη στην Ουκρανία, συνεχίσει να εμποδίζει την παροχή βοήθειας προς τους Ουκρανούς και η ευθύνη της υπεράσπισης του Κιέβου βαρύνει τελικά εξ ολοκλήρου την Ευρώπη, ενώ η Τουρκία υιοθετεί μια συνεργατική στάση, είναι πιθανό η Ευρώπη να προβεί σε “πάγωμα” των ελληνικών απαιτήσεων μέχρι νεοτέρας».
Αυτό που επιβεβαιώνει, τέλος, η χθεσινή επαφή των δυο ηγετών, σύμφωνα με τον τούρκο συνομιλητή μας, είναι ότι η Τζόρτζια Μελόνι «ξεχωρίζει» μεταξύ των Ευρωπαίων ως «η πιο γρήγορα προσαρμοζόμενη στις απαιτήσεις της νέας εποχής. Μην ξεχνάμε, ήταν η μόνη ευρωπαία ηγέτιδα που παρευρέθηκε στην ορκωμοσία του Τραμπ, η πρώτη που επισκέφθηκε την Ουάσινγκτον μετά την επιβολή των δασμών και η πρώτη πολιτικός καριέρας που εξέφρασε ανοιχτά αντιμεταναστευτικές και αυταρχικές τάσεις, οι οποίες βαθμηδόν επικρατούν και υιοθετούνται – όπως η “λύση” των προσφυγικών στρατοπέδων σε τρίτες χώρες. Ως εκ τούτου, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, στο δυνητικό σενάριο όπου η Τουρκία αναλάβει εξέχουσα αμυντική θέση ανταποκρινόμενη στις νέες ανάγκες της Ευρώπης, η ιταλίδα πρωθυπουργός προνόησε κι έκανε το πρώτο βήμα σύγκλισης με την Άγκυρα».
Content Original Link:
" target="_blank">
