Αυτή η Ρεάλ δεν είναι η… Ρεάλ!
Καθαρά και ξάστερα. Η Ρεάλ είναι καλή ομάδα, έχει πρωταγωνιστές και βέβαια ιστορία και dna πρωταγωνιστή.
Μέχρι εκεί… Γιατί την ίδια ώρα παρατηρούνται αδυναμίες πολλές και λάθη, έλλειψη βάθους αξιώσεων στο ρόστερ, ηλικία παικτών που βαραίνει πλέον και… ατυχίες.
Η πλατιά επικράτηση απέναντι στη Μπάγερν ήρθε γιατί κι αυτή έδειξε το κακό της πρόσωπο.
Όλα εξαρτώνται απ’ τον Ολυμπιακό, απ’ το αν θα βγάλει δηλαδή στο παρκέ τη δυναμική και υπεροχή που αποδεδειγμένα διαθέτει.
Οι ερυθρόλευκοι, ίσως και λόγω της υστέρησης που έχουν απέναντι στον Παναθηναϊκό ειδικά στα ευρωπαϊκά πεπραγμένα, κάποιες αλλά όχι λίγες φορές αγχώνονται και μπλοκάρουν για σχετικά μεγάλα διαστήματα.
Αυτό το άγχος «περνάει» και την κερκίδα και με τη σειρά του επιστρέφει στο γήπεδο. Δεν ξέρω ακριβώς την πηγή του συναισθήματος, μπορεί η διαδρομή να είναι και ανάποδη. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός.
Αν δεν πάρεις τη διαφορά τη στιγμή που μπορείς και αν ακόμα και αυτή που έχεις αποκτήσει ο αντίπαλος στην εξανεμίζει για… πλάκα σε ένα παρατεταμένο «νεκρό» σου σημείο, τα πράγματα ζορίζουν.
Γιατί εσύ χάνεις ψυχολογία και ο άλλος κερδίζει. Για σένα τα καλάθια στενεύουν, για εκείνον ανοίγουν.
Και τότε κάνουν την εμφάνισή τους, ιστορία, dna και άλλα παρεμφερή.
Content Original Link:
" target="_blank">
