Η ανασύνθεση της κεντροαριστεράς στις καλένδες

Του Αντώνη Αντζολέτου

Από όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στα Αριστερά του Κέντρου το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι πως η ενοποίηση του χώρου ήταν ένα σχέδιο το οποίο αποδείχτηκε πως είναι εξαιρετικά δύσκολα υλοποιήσιμο. Αποτέλεσε πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και σχέδιο κάποιων στελεχών που εξακολουθούν να το στηρίζουν, ωστόσο η συγκυρία κάθε φορά δυσκόλευε το έργο τους. «Καμπάνακι» χτυπάει συνεχώς ο Αλέξης Τσίπρας σε όλες τις παρεμβάσεις του, όπως και στη διεθνή Διάσκεψη που διοργάνωσε το Ινστιτούτο του την Τρίτη. Το ΠΑΣΟΚ, που έχει αρνηθεί από την πρώτη στιγμή οποιαδήποτε συνεργασία πριν από τις εκλογές, βλέπει στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις να αρχίζει να ανακτά λίγο έδαφος. Υπάρχει κρίση στο ρεύμα του αντισυστημισμού; Αυτό θα φανεί σύντομα και κατά πόσο θα επηρεάσει την Πλεύση Ελευθερίας και τη δεύτερη θέση στην οποία βρίσκεται. Από τη Χαριλάου Τρικούπη πιστεύουν πως με τον προγραμματικό λόγο που προτάσσουν και από το γεγονός πως έχουν φερθεί πιο λελογισμένα σε σχέση με την προανακριτική για τα Τέμπη είναι θέμα χρόνου να ανακάμψουν. Συνεπώς, δεν έχει κανέναν λόγο ο Νίκος Ανδρουλάκης να αλλάξει στρατηγική σε μια περίοδο που η κάμψη δείχνει να τελειώνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η δύναμη που έχει προκρίνει τη συνεργασία. Ο Σωκράτης Φάμελλος έχει μιλήσει πολλές φορές για την ανάγκη σύμπραξης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς, ωστόσο κάποιοι είδαν μέσα από τις προτροπές του την αδυναμία της Κουμουνδούρου να μπορέσει να ορθοποδήσει. Αυτή την περίοδο πραγματοποιούνται μια σειρά από εκδηλώσεις που έχουν ως στόχο τη συνεννόηση των κομμάτων του προοδευτικού τόξου. Σταθερά από τον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρικτής μιας τέτοιας προσπάθειας παραμένει ο Διονύσης Τεμπονέρας και από τη Νέα Αριστερά η Έφη Αχτσιόγλου. Μπορεί τα στελέχη να μην εκπροσωπούν τα κόμματά τους στις συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα, ωστόσο δεν έρχονται σε αντίθεση με τον προγραμματισμό που έχουν κάνει και με τις αποφάσεις των οργάνων τους. Ακόμα και