Γερμανός Καραβαγγέλης: Με το πιστόλι πάνω στην Αγία Τράπεζα

Πρωί. Το πούσι κατεβαίνει απ’ το Βίτσι, χύνεται ανάλαφρο πάνω στην ατάραχη λίμνη της Καστοριάς. Η γη, γύρω-γύρω στη λίμνη, γράφεται αμυδρά, μια υποψία συγκεκριμένων πραγμάτων: το χώμα, τα δέντρα, οι άνθρωποι. Όλα έχουν πάρει το ύφος της αβεβαιότητας, παραπέμπουν σε μια τέχνη που σχηματοποιεί τα αντικείμενα και τα ανάγει σε φόρμες, που εξιδανικεύει με την αφαίρεση, που υποβάλλει.

Καθώς ο ξένος, ο ταξιδιώτης της Καστοριάς, εγκαταλείπεται και υποκύπτει στη δύναμη αυτής της μαγείας, είναι δύσκολο να συμβιβάση ό,τι βλέπει, ό,τι αισθάνεται, με το σκληρό παρελθόν αυτού του τόπου. Και όμως! Αυτό το σκληρό, το δυνατό παρελθόν ήρθε να αναζητήση. Σ’