Από το Λος Αντζελες στη Βόρεια Ιρλανδία: Θα είναι αυτό ένα «καλοκαίρι ταραχών»;
Ομάδες διαδηλωτών συγκρούονται με την αστυνομία, μέσα σε νέφη από φωτιές και δακρυγόνα. Συνέβη στο Λος Αντζελες τις τελευταίες ημέρες, αλλά και στη Βόρεια Ιρλανδία. Από απόσταση, το σκηνικό μοιάζει παρόμοιο, χωρίς όμως ακριβώς να είναι. Οι διαδηλωτές μπορεί να μοιάζουν μεταξύ τους «κινησιολογικά» στα βίντεο και στις φωτογραφίες, αλλά διαφέρουν εάν κοιτάξει κανείς βαθύτερα. Στις μεν ΗΠΑ καταγγέλλουν τις αντιμεταναστευτικές «αυθαιρεσίες» του Ντόναλντ Τραμπ. Στη δε Βόρεια Ιρλανδία καταγγέλλουν την «ανεξέλεγκτη» μετανάστευση. Και στις δύο περιπτώσεις, το τελικό αποτέλεσμα φαντάζει παρόμοιο επί του πεδίου: φωτιές στους δρόμους, δακρυγόνα, τοξική ένταση, διχασμός και αλληλοκατηγορίες.
Τα βλέμματα της διεθνούς κοινότητας στράφηκαν τις τελευταίες ημέρες στη δυτική ακτή των ΗΠΑ. Κάτοικοι του Λος Αντζελες «υποδέχθηκαν» τους άνδρες της αμερικανικής υπηρεσίας απελάσεων (ICE) με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, καταγγελίες και εξαγγελίες ανυπακοής. Τα πνεύματα οξύνθηκαν και, προτού προλάβουν να συμπληρωθούν τρία 24ωρα, η ομοσπονδιακή διοίκηση Τραμπ είχε ήδη αρχίσει να στέλνει στην περιοχή, «προς αποκατάσταση της τάξης», πάνοπλους πεζοναύτες και άνδρες της Εθνοφρουράς (παρακάμπτοντας όμως εν προκειμένω τις Αρχές της Πολιτείας της Καλιφόρνια στη δικαιοδοσία των οποίων ανήκει η κινητοποίηση της Εθνοφρουράς).
Ο ΡεπουμπλικανόςΤραμπ υποστηρίζει, από την πλευρά του, ότι εάν δεν είχε δράσει όπως έδρασε, τότε «το Λος Αντζελες θα είχε γίνει στάχτη» και «οι ταραχές θα είχαν εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη χώρα».
Στον αντίποδα, ο Δημοκρατικός κυβερνήτης της Καλιφόρνια Γκάβιν Νιούσομ καταγγέλλει ότι το Λος Αντζελες κινδύνεψε να καεί… ακριβώς επειδή ο Τραμπ έδρασε όπως έδρασε: υπερβάλλονταςαναφορικά με τον κίνδυνο (με τις αναφορές του περί «εισβολής ξένων εχθρών», «εξέγερσης», «πληρωμένων ταραξιών», «ανάγκης απελευθέρωσης της πόλης» κ.ά.) και παροξύνοντας μέσα από εμπρηστικές κινήσεις (αποστολή στρατού, Εθνοφρουράς) μια κατάσταση η οποία όμως ήταν ελεγχόμενη.
Σύμφωνα με τον Νιούσομ, ο Τραμπ «επενδύει στο χάος» για να μπορεί έπειτα να παρουσιάσει ως «δικαιολογημένη» την ακόμη μεγαλύτερη καταστολή και την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών. Κι αυτό, μέσα σε ένα ευρύτερο «σχέδιο υπονόμευσης της αμερικανικής Δημοκρατίας» που, όπως καταγγέλλουν οι επικριτές του Τραμπ, βάζει στο «εκτελεστικά αυθαίρετο» και «αμφισβητούμενης συνταγματικότητας» στόχαστρο άνωθεν επιχειρούμενων διώξεών όλα όσα δεν αρέσουν στον νυν πρόεδρο: είτε μιλάμε για κυβερνήτες Πολιτειών και δημάρχους, είτε για δικαστικές αποφάσεις και συνδικάτα εργαζομένων, είτε για «ανυπάκουους» πολίτες και κινηματικές πρωτοβουλίες (τύπου Abolish ICE) κ.ά.
«Παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως ηγέτη εν καιρώ πολέμου, ο πρόεδρος Τραμπ υπερβάλλει σκοπίμως όταν προβάλλει ως γενικευμένη αταξία κάποιες περιορισμένης έκτασης ταραχές […] και χτίζει έτσι ένα πολιτικό επιχείρημα που θα του επιτρέψει να χρησιμοποιήσει αμερικανικά στρατεύματα όχι σε μια ξένη σύγκρουση, αλλά στο εσωτερικό», σημειώνει ο Στίβεν Κόλινσον σε ανάλυσή του στο CNN. Οι διαμαρτυρίες των τελευταίων 24ώρων δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν, από άποψη έντασης και έκτασης, με τις ταραχές που είχαν λάβει χώρα στο Λος Αντζελες την άνοιξη του 1992, έπειτα από τη δικαστική αθώωση των αστυνομικών που είχαν ξυλοκοπήσει τον Ρόντνεϊ Κινγκ, σχολιάζει ο Μπράιαν Μέλεϊ στο AP, υπογραμμίζοντας έτσι την ηθελημένα υπερβολική κινδυνολογική διάσταση των τοποθετήσεων του Αμερικανού προέδρου.
Το μόνο βέβαιο πια, είναι πως ό,τι συνέβη τα τελευταία 24ωρα στην Καλιφόρνια δεν πρόκειται να παραμείνει τοπικά περιορισμένο εκεί. Οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εξαπλώνονται (σε Νέα Υόρκη, Ατλάντα, Φιλαδέλφεια, Ντάλας, Οστιν, Σαν Φρανσίσκο κ.ά.) ενώ ο ίδιος ο Τραμπ δείχνει όντως να θρέφεται από το χάος, με φόντο μια κόντρα η οποία έχει, στην ουσία της, πολιτικοποιηθεί.
Εκ πρώτης όψεως, το σημείο της ανάφλεξης μοιάζει να είναι το μεταναστευτικό. Επί της ουσίας ωστόσο, οι ενδοαμερικανικές «μάχες» που βρίσκονται πια σε εξέλιξη στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έχουν να κάνουν με:
- τον ίδιο τον έλεγχο των εξουσιών,
- το αφήγημα που θα καταστεί τελικώς κυρίαρχο
- και τις ισορροπίες που αναδιαμορφώνονται ανάμεσα σε ομοσπονδιακή διοίκηση, Πολιτείες, ανεξάρτητους θεσμούς και -γενικώς- θεσμικά αντίβαρα.
Ενώ όμως τα βλέμματα της διεθνούς κοινότητας ήταν στραμμένα στην Πόλη των Αγγέλων, επεισόδια ξεσπούσαν παράλληλα κι αλλού…
Η Μπαλιμίνα είναι μια μικρή πόλη με περίπου 30.000 κατοίκους, 45 χιλιόμετρα βόρεια του Μπέλφαστ, στη Βόρεια Ιρλανδία. Τα τελευταία 24ωρα, παράλληλα με όσα συμβαίνουν στο Λος Αντζελες, έγινε κι εκείνη πεδίο συγκρούσεων, πλην όμως για άλλους λόγους. Το πρωί της περασμένης Δευτέρας, δύο ρουμανικής καταγωγής 14χρονοι που κατηγορούνται ότι επιτέθηκαν σεξουαλικά σε μια ανήλικη, εμφανίστηκαν ενώπιον δικαστηρίου της Βόρειας Ιρλανδίας όπου δήλωσαν «αθώοι» (με τη βοήθεια διερμηνέα, αφού δεν μιλούν καλά τα αγγλικά). Το βράδυ της ιδίας ημέρας, πλήθη συγκρούονταν με την αστυνομία στους δρόμους της Μπαλιμίνα πετώντας βόμβες μολότοφ και τούβλα, ενώ τα επεισόδια συνεχίστηκαν το βράδυ της Τρίτης.
Η δημοσιογράφος Φιν ΜακΡέντμποντ γράφει στο New Statesman για μια «κατάσταση αταξίας» που θυμίζει, από πλευράς έντασης, τις «Ταραχές» της δεκαετίας του 1970. Η ΜακΡέντμοντ βλέπει όμως παράλληλα κι ένα μοτίβο, το οποίο φαίνεται να «ενώνει»:
- τις αντιμεταναστευτικές ταραχές που είχαν σημειωθεί τον Νοέμβριο του 2023 στο Δουβλίνο (έπειτα από τις καταγγελίες ότι ένας Αλγερινός είχε επιτεθεί σε μαθητές και στη δασκάλα τους),
- με τις ταραχές που σημειώθηκαν στο Σάουθπορτ το καλοκαίρι του 2024 (έπειτα από τη δολοφονία τριών κοριτσιών από έναν 17χρονο ο οποίος είχε μεν γεννηθεί στην Ουαλία αλλά είχε καταγωγή από τη Ρουάντα)
- και τις ταραχές που σημειώνονται τα τελευταία 24ωρα στην Μπαλιμίνα.
Το μεταναστευτικό δείχνει να διατρέχει, ως γραμμή ανάφλεξης, όλες τις προαναφερθείσες εκρήξεις σε Αγγλία (Σάουθπορτ), Ιρλανδία (Δουβλίνο) και Βόρεια Ιρλανδία (Μπαλιμίνα), σε συνδυασμό προφανώς με όλα τα άλλα υπαρκτά προβλήματα (του κόστους ζωής, της στεγαστικής κρίσης, της εργασιακής ανασφάλειας, της εγκληματικότητας/παραβατικότητας) και τις προκλήσεις. Παράλληλα ωστόσο, εάν αναλύσει κανείς αυτές τις εκρήξεις, θα δει κι άλλα κοινά στοιχεία: πλήθη γηγενών λευκών που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να «εκραγούν» με αφορμή/θρυαλλίδα όχι μόνο διαπιστωμένα εγκλήματα αλλά ακόμη και φήμες που διακινούνται στα social media ή κατηγορίες αμφισβητούμενης υπόστασης – και παράγοντες που επιχειρούν με δημαγωγική διάθεση σε κάθε περίπτωση να κατευθύνουν αυτήν την ένταση κατά δικαίων και αδίκων.
Για την εντεινόμενη αποξένωση των -εισοδηματικά μικρών και μεσαίων- λευκών ψηφοφόρων στην Ε.Ε. και στη Βρετανία, έχουν ήδη γραφτεί μελέτες επί μελετών. Για τις εν εξελίξει ιδιαιτερότητες της νέας θητείας Τραμπ, έχουν επίσης γραφτεί πάρα πολλά μέσα σε διάστημα μόλις ολίγων μηνών. Παρά τις όποιες διαφορές τους ωστόσο, τα ανοιχτά μέτωπα σε Ευρώπη και Αμερική δείχνουν πια ανησυχητικά εύφλεκτα ενόψει θέρους…
Content Original Link:
" target="_blank">
