Το ολλανδικό πείραμα - Πώς η παραίτηση Βίλντερς απειλεί όλη την Ευρώπη
Το είδαμε και αυτό στην Ευρώπη της ακροδεξιάς υστερίας: Στην Ολλανδία, το λαϊκιστικό «Κόμμα για την Ελευθερία» έριξε την κυβέρνηση συνασπισμού στην οποία αποτελούσε τη μεγαλύτερη δύναμη, «αδειάζοντας» τους δεξιούς εταίρους του στο όνομα ενός σχεδίου για το μεταναστευτικό με πολιτική μηδενικού ασύλου που προσκρούει στις ευρωπαϊκές και διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας.
Ο ηγέτης του αντι-ισλαμικού PVV, Γκερτ Βίλντερς, οδήγησε στα άκρα την ενδοκυβερνητική κρίση καταγγέλλοντας τους τρεις εταίρους του (το φιλελεύθερο VVD, το λαϊκιστικό-αγροτικό BBB και το κεντρώο NSC) ότι οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή. Το αντισυστημικό ακροδεξιό κόμμα του Βίλντερς με σήμα το γλάρο θέλει να τους …καταπιεί στις πρόωρες εκλογές που θα γίνουν πιθανώς το φθινόπωρο. Εκεί θα φανεί αν κατάπιαν το δόλωμα οι Ολλανδοί ψηφοφόροι, αν θεωρούν «ηρωική» ή εκβιαστική την έξοδο του Βίλντερς που επιμένει πως οι άλλοι δεν τον άφησαν να «σώσει» τη χώρα.
Μέχρι να γίνουν οι πρόωρες εκλογές θα εκτελεί χρέη πρωθυπουργού ο Τικ Σχόοφ, πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, στον οποίο είχαν αναθέσει πέρυσι την πρωθυπουργία οι εταίροι μετά από πολύμηνες διαβουλεύσεις.
Ο Βίλντερς είχε «συμβιβαστεί» να μην αναλάβει ο ίδιος την πρωθυπουργία παρότι ήταν ο αρχηγός του πρώτου κόμματος (37 από τις 88 έδρες της τότε κυβερνητικής πλειοψηφίας σε σύνολο 150 εδρών της Βουλής). Ο Βίλντερς δεν είχε αναλάβει ούτε υπουργείο, όμως κινούσε τα νήματα του κυβερνητικού έργου και των υπουργών, ασκούσε δημόσια κριτική στον πρωθυπουργό Σχόοφ μεταφέροντας σε εκείνον τις ευθύνες για αστοχίες και περιορίζοντας τη δική του φθορά.
Τα πεδία σύγκρουσης
Εκτός από το μεταναστευτικό, άλλα σημεία ενδοκυβερνητικών τριβών ήταν η Ουκρανία και η Γάζα. Ο Βίλντερς εκφράζει επιφυλάξεις για την απλόχερη στήριξη προς το Κίεβο, ενώ σε αντίθεση με άλλους ακροδεξιούς Ευρωπαίους, όψιμους φίλους του Ισραήλ, υποστηρίζει επί δεκαετίες το εβραϊκό κράτος και καταφέρεται εναντίον των μουσουλμάνων. Προς το παρόν τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση τόσο στο στρατόπεδο του Τραμπ όσο και στου Πούτιν για λόγους που διαφέρουν αλλά έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την πολιτική αναταραχή σε μια σημαντική χώρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Η άμεση ή έμμεση «κανονικοποίηση» της ακροδεξιάς
Επί δεκαετίες λειτουργούσε στην Ευρώπη «μια υγειονομική ζώνη» που απέκλειε την ακροδεξιά από τη διακυβέρνηση και τις ιδέες της από τον πολιτικό διάλογο. Όμως οι καιροί άλλαξαν.
Τα τελευταία χρόνια, κεντροδεξιά κόμματα που θέλουν να παραμείνουν ή να επανέλθουν στην εξουσία, μπαίνουν στον πειρασμό της κυβερνητικής συνεργασίας ή της υιοθέτησης ακροδεξιών συνθημάτων και πολιτικών, ιδιαίτερα στο μεταναστευτικό. Η άμεση ή έμμεση «κανονικοποίηση» της ακροδεξιάς έχει βαρύ τίμημα για τους εμπνευστές της, καθώς την βοηθά να κανιβαλίζει την κεντροδεξιά.
Η ακροδεξιά συμμετέχει στις κυβερνήσεις της Φινλανδίας και της Κροατίας, στηρίζει τη δεξιά κυβέρνηση της Σουηδίας, υποστήριξε με έγγραφη συμφωνία τον νικητή των πρόσφατων προεδρικών εκλογών στην Πολωνία, ενώ προηγείται στις δημοσκοπήσεις για τις εκλογές που θα γίνουν τον Οκτώβριο στην Τσεχία. Αντίθετα, στην Αυστρία η ακροδεξιά κέρδισε μεν τις εκλογές αλλά δεν βρήκε κυβερνητικό εταίρο (σχηματίστηκε τελικά κυβέρνηση συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών και φιλελευθέρων), ενώ στη Γερμανία οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες συγκρότησαν κυβέρνηση με την ακροδεξιά σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Στην Ιταλία η Τζόρτζια Μελόνι, που θαύμαζε στα νιάτα της τον Μπενίτο Μουσολίνι, αναβαπτίστηκε στον μπερλουσκονισμό και έγινε πρωθυπουργός με τη στήριξη της Λέγκας του Σαλβίνι. Στη Γαλλία η ακροδεξιά της Μαρίν Λε Πεν αναδείχθηκε πρώτη δύναμη στις βουλευτικές εκλογές και απειλεί να εκπορθήσει το προεδρικό μέγαρο. Στην Ισπανία το δεξιό Λαϊκό Κόμμα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση συγκυβερνά σε ορισμένες από τις περιφέρειες με το ακροδεξιό Vox. Στην Πορτογαλία η δεξιά κέρδισε τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές χωρίς απόλυτη πλειοψηφία και μπαίνει στον πειρασμό να στηριχθεί στην ακροδεξιά, η οποία σημείωσε σημαντική άνοδο. Στη Βρετανία το λαϊκιστικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας του Νάιτζελ Φαράζ είναι στην πρώτη θέση των δημοσκοπήσεων, λεηλατώντας την εκλογική δύναμη των Συντηρητικών.
Το πείραμα της Ολλανδίας και η κατάληξή του μετά από τις πρόωρες εκλογές θα αποτελέσει μήνυμα για όλη την Ευρώπη.
Content Original Link:
" target="_blank">
