Ο εχθρός και η ελπίδα του Παναθηναϊκού
Η περίοδος πριν την Εφές είχε μεγάλο «στόμα» και υπέρμετρη αισιοδοξία.
Σαφώς και στα σπορ, και ειδικά στα ομαδικά ανάλογες συμπεριφορές ορθώνουν και ψυχολογία και καλουπώνουν χαρακτήρα αλλά κάπου είχε παραανέβει η σιγουριά στον Παναθηναϊκό για το όγδοο ευρωπαϊκό τρόπαιο.
Λες και ήταν… ταμένος να το κατακτήσει, όχι φυσικά και πως δεν το μπορεί.
Επίσης η ικανότητα και η ρέντα του Ναν διατυμπανίζονταν από τον σύλλογο και τον ίδιο τον παίκτη με εκκωφαντικό τρόπο, θαρρείς και το μπάσκετ είναι τένις και ένας, έστω και τόσο σπουδαίος παίκτης, μπορεί να τα πετύχει όλα μόνος του.
Αυτή η υπερβολή, αρκετές φορές φέρνει έλλειψη συγκέντρωσης και μοιραία … αντίθετα αποτελέσματα.
Η ελπίδα ότι ο Παναθηναϊκός θα περάσει, έρχεται γιατί τις τελευταίες ημέρες, οι «αποπροσανατολιστικές» αυτές σάλπιγγες σίγησαν. Η γενική σιωπή παικτών, προπονητή και όχι μόνο… υποδηλώνει πολλά θετικά που μακάρι να έρθουν.
Content Original Link:
" target="_blank">
