Νέα δεινά, παλιά μυαλά
Ακόμη κι αν σου το πρότειναν οι επικοινωνιολόγοι σου, με το μυαλό τους αλωμένο από τον πόθο της εμπορεύσιμης εικόνας, όφειλες να το αποφύγεις. Για να μην αυτογελοιογραφηθείς, όφειλες να εμπιστευθείς το ένστικτο της αυτοσυντήρησής σου, όχι την αμφισβητήσιμη σοφία της κουστωδίας των κολάκων. Δεν βγαίνεις λοιπόν μέσα Ιουλίου για να διαβεβαιώσεις πανηγυρικά τους Ελληνες ότι «στη φετινή αντιπυρική περίοδο αντιπαρατάσσουμε τις περισσότερες δυνάμεις που είχαμε ποτέ». Ο πρωθυπουργός τα δήλωσε αυτά, στο ΟΑΚΑ, στην ελαφρώς ναρκισσιστική και βαρέως αμετροεπή τελετή παραλαβής 164 νέων οχημάτων της Πυροσβεστικής. Πότε; Στις 18 Ιουλίου. Οταν οι πυρκαγιές είχαν ήδη καταβροχθίσει αρκετή από την Ελλάδα που απόμεινε, τη Χίο λόγου χάρη. Μιαν Ελλάδα που η νοσταλγία μας μπορεί να την ανασυνθέσει μόνο στο παραμυθητικό πεδίο της ποίησης, με πολύ κόπο.
Στο σκληρό πεδίο της πραγματικότητας η προσδοκία της εκ λειψάνων ανασύνθεσης αποτεφρώνεται. Μαζί με τις ελιές, τα μαστιχόδεντρα, τα πεύκα, τα μελίσσια. Μαζί επίσης με τις βαρύγδουπες λέξεις, άδειες μες στη βαυκαλιστική σιγουριά τους. Ουδείς λαός περιμένει θαύματα από ουδεμία κυβέρνηση. Ούτε κι εμείς περιμένουμε να θαυματουργήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επιλύοντας προβλήματα που την ξεπερνούν πολλαπλώς. Μπορεί τα μέλη της να πιστεύουν ότι συγκροτούν την καλύτερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση, η κοινωνική δυσφορία όμως, που καταγράφεται υψηλότατη στα γκάλοπ, μαρτυρεί για το αντίθετο: το πλήθος, πάντα ερωτευμένο με τον Κανέναν, δεν αναμένει καν μια σχετική, σχετικότατη επάρκεια στην αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της χώρας. Στη ρητορική τους οι κυβερνώντες δείχνουν ότι έχουν λάβει το μήνυμα, απλό είναι άλλωστε: η πλανητική κλιματική κατάρρευση καταλύει τις εποχές και τα όριά τους, και με αλλεπάλληλα αρνητικά ρεκόρ καθιστά αβίωτο τον βίο των ανθρώπων. Στην πράξη εντούτοις, οικτρά συνοψισμένη από την αδιανόητη αποτέφρωση του Φενεού και του 20% των Κυθήρων, αποδεικνύεται ότι εξακολουθούν να πορεύονται πιστοί στις λατρεμένες τους συνήθειες: ο προγραμματισμός αναντίστοιχος των αναγκών, η πρόληψη «από του χρόνου», προσωπικό αριθμητικά ανεπαρκές αλλά και εξαντλητικά και κακοπληρωμένα εργαζόμενο, η κλιματική κρίση σκέτο άλλοθι, η αγωνία για την επικοινωνία υπέρτερη της αγωνίας για την κοινωνία. Πολεμώντας με παλιά μυαλά τα νέας έκτασης και έντασης προβλήματα, θα οδεύουμε απ’ το κακό στο χειρότερο. Μοιραίο.
(Ο Παντελής Μπουκάλας είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας, ποιητής και μεταφραστής- Το άρθρο του αποτελεί αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Καθημερινή»)
Content Original Link:
" target="_blank">
