Γιατί "ναυαγεί" κάθε οδηγός στο διπλανό γκαράζ του Μαξ Φερστάπεν στη Red Bull
Από το 2018, μετά την αποχώρηση του Ντάνιελ Ρικιάρντο, από το διπλανό γκαράζ του Μαξ Φερστάπεν έχουν περάσει πολλοί και πολύ ταλαντούχοι οδηγοί. Από τον Άλεξ Άλμπον και τον Πιέρ Γκασλί, μέχρι τον Σέρτζιο Πέρεζ και έπειτα τους Λίαμ Λόσον και Γιούκι Τσουνόντα.
Μόνο ο Πέρεζ έχει κατακτήσει νίκες με τα κορυφαία μονοθέσια της RBR, γεγονός που -σε συνδυασμό με την παταγώδη αποτυχία όλων των υπόλοιπων- μάλλον διαψεύδει όσους εκ του προχείρου έσπευδαν να χλευάζουν τον Μεξικανό με την πρώτη ευκαιρία.
Ο Άλεξ Άλμπον, ο οποίος ανελίχθηκε από την Toro Rosso (μετέπειτα AlphaTauri και Racing Bulls) στη θέση του Πιέρ Γκασλί το 2019, απομακρύνθηκε στο τέλος του 2020 για να δώσει τη θέση του στον Πέρεζ.
Σήμερα, βλέποντας την αποτυχία του Λόσον και τώρα τον Τσουνόντα να πασχίζει να κρατήσει τη θέση του στην RBR, ο Αγγλο-Ταϊλανδός οδηγός κλήθηκε από τον Τύπο στον Καναδά να σχολιάσει τη δυσκολία της οδήγησης ενός μονοθεσίου της Red Bull που είχε σχεδιασμένο αποκλειστικά πάνω στο οδηγικό στιλ του Φερστάπεν.
“Τα μονοθέσια είναι κυριολεκτικά στην κόψη ξυραφιού, και ο Μαξ μπορεί να τα οδηγήσει έτσι”, είπε ο Άλμπον. “Εγώ δυσκολεύτηκα, αν και πιστεύω πως τώρα, με την εμπειρία που έχω αποκτήσει, θα μπορούσα να το διαχειριστώ καλύτερα. Αλλά δεν είναι κάτι που έρχεται φυσικά στους περισσότερους οδηγούς”.
Ο Άλμπον εξήγησε ότι τα μονοθέσια της β’ ομάδας της Red Bull είναι συνήθως πιο φιλικά: “Το αυτοκίνητο της RB συγχωρεί τα λάθη. Το 2019 ήταν αρκετά ισορροπημένο και σταθερό, σου έδινε αυτοπεποίθηση. Έχει χτιστεί έτσι γιατί προορίζεται για νέους οδηγούς.
Το μονοθέσιο της Red Bull είναι πιο ακραίο. Από ένα από τα πιο ‘εύκολα’ μονοθέσια πηγαίνεις σε ένα από τα πιο δύσκολα. Η προσαρμογή είναι τεράστια και απαιτεί εντελώς διαφορετικό τρόπο οδήγησης”.
Ο οδηγός της Williams τόνισε ότι δεν είναι μόνο θέμα ταλέντου, αλλά και βαθιάς κατανόησης των ελαστικών και της προσαρμογής του οδηγού με το μονοθέσιο: “Όταν είσαι νέος οδηγός, ακόμα και στη Formula 1, είσαι σε φάση ανακάλυψης. Ψάχνεις τι σου ταιριάζει, πώς δουλεύει το μονοθέσιο, τι θυσίες πρέπει να κάνεις.
Ο Μαξ, προφανώς, μπορεί να οδηγήσει έτσι. Του αρέσει το μονοθέσιο με αυτό τον τρόπο, είναι το πιο γρήγορο, και το εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Κι επιπλέον, το να είσαι ο Νο2 οδηγός είναι δύσκολο. Ειδικά για έναν νέο οδηγό. Δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς”.
Σε παλαιότερη συνέντευξή του, στο podcast ‘High Performance’, προσέφερε ορισμένες εις βάθος πληροφορίες για τις οδηγικές παραμέτρους που θέτει στη Red Bull ο Φερστάπεν και δυσκολεύουν τόσο τους οδηγούς που βρίσκονται στο κόκπιτ του έτερου μονοθεσίου της Red Bull Racing.
Όπως εξήγησε, η Red Bull τυγχάνει να προσδίδει στα μονοθέσιά της την αρετή του απόλυτα ακριβούς εμπρός μέρους, αρετή που ταιριάζει με το οδηγικό στιλ του Φερστάπεν. Ακριβές εμπρός μέρος σημαίνει έλλειψη υποστροφής, δηλαδή η απόλυτη πρόσφυση των εμπρός τροχών, η απόλυτη απόκρισή τους στις εντολές από το τιμόνι που κάνουν χειρουργικής ακρίβειας την είσοδο στη στροφή χωρίς το παραμικρό γλίστρημα.
“Ειλικρινά, το αυτοκίνητο είναι αυτό που είναι, [ο Φερστάπεν] είναι και εκείνος πολύ γρήγορος, αλλά έχει αρκετά ξεχωριστό στιλ οδήγησης που δεν είναι εύκολο να το ακολουθήσεις. Του αρέσει να έχει καλό μπροστινό μέρος, να είναι πολύ ακριβές, πολύ άμεσο. Κι εμένα μου αρέσει αυτό, αλλά ο Μαξ βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο ακρίβειας και αμεσότητας [του εμπρός μέρους].
Η ακρίβειά του είναι συγκλονιστική. Για να δώσω μια εξήγηση τι μπορεί να σημαίνει αυτό, είναι σαν να αυξάνεις την ευαισθησία του ποντικού στον υπολογιστή σου στο μέγιστο και κάθε φορά που ακουμπάς το ποντίκι το βελάκι στην οθόνη να κινείται σαν τρελό. Είναι τέτοια η ακρίβεια, που σε κάνει να νιώθεις λίγη νευρικότητα”, πρόσθεσε ο οδηγός της Williams.
Και κατέληξε: “Όσο πιο ακριβές γίνεται το εμπρός μέρος του αυτοκινήτου, τόσο πιο γρήγορος γίνεται κι εκείνος, και για να τον ακολουθήσεις μετά πρέπει να αρχίσεις να παίρνεις όλο και περισσότερα ρίσκα.
Μπορεί να είσαι ένα-δύο δέκατα πίσω σε μια περίοδο δοκιμών, κι έτσι μετά να προσπαθείς να ανεβάσεις λίγο παραπάνω και τελικά να έχεις ένα ατύχημα, και να πρέπει να ξεκινήσεις από την αρχή.
Αλλά μετά έχεις χάσει λίγη από την αυτοπεποίθησή σου, χρειάζεσαι λίγο περισσότερο χρόνο, η απόσταση μεγαλώνει, και την επόμενη φορά που βγαίνεις στην πίστα έχεις άλλο ένα τετ-α-κε ή κάτι τέτοιο. Παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας. Κάθε φορά που το εμπρός μέρος του αυτοκινήτου γίνεται πιο ‘κοφτερό’, όλο και πιο ακριβές, αρχίζεις να βιώθεις πιο νευρικός”.
Content Original Link:
" target="_blank">
