Πέτρος Μολυβιάτης: Διακομματική θλίψη για την απώλειά του - Ένας πιστός υπηρέτης της εξωτερικής πολιτικής

Άοκνος εργάτης, αν όχι στυλοβάτης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, κυρίως σε περιόδους μεγάλων επιλογών για τη χώρα και την τοποθέτησή της στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι, έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών, Πέτρος Μολυβιάτης. Ευγενική και μειλίχια φύση και πρωτίστως πρόσωπο κοινής αποδοχής από τους περισσότερους πολιτικούς χώρους, ο Πέτρος Μολυβιάτης επισφράγισε με την πολιτική του διαδρομή όχι μόνο τη διακυβέρνηση του ιδρυτή της ΝΔ, Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά σε μεγάλο βαθμό και τη σύγχρονη κουλτούρα της ελληνικής διπλωματίας, βασισμένη σε μια μετριοπαθή οπτική, όντας και ο ίδιος διπλωμάτης καριέρας.

Ήπιος μεν, ρεαλιστής δε, ο Πέτρος Μολυβιάτης υπήρξε βαθύς γνώστης της διεθνούς πολιτικής και της ισορροπίας ισχύος, όπως και της ελληνικής υψηλής στρατηγικής της Ελλάδας, την οποία εκ των πραγμάτων διαμόρφωσε σχεδόν πρωταγωνιστικά σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους της νεότερης ιστορίας της χώρας. Αφενός γιατί κατείχε πλήρως το περιεχόμενο και το ρόλο του υπουργού Εξωτερικών, καθώς μετρούσε τρεις θητείες (2004-2006, 2012 και 2015) στο πόστο, έχοντας διατελέσει νωρίτερα διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του πρωθυπουργού (1974-1980), γενικός γραμματέας της Προεδρίας της Δημοκρατίας (1980-1985 και 1990-1995) και βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας (1996-2004).

Με ζητούμενο την υπεράσπιση των ζωτικών συμφερόντων της χώρας, η συναινετική διάθεση που επιδείκνυε διαχρονικά, άνοιγε σταθερούς διαύλους επικοινωνίας, όπως συνέβη στην περίπτωση του Αντώνη Λιβάνη, που αν και προερχόμενος από την αντίπαλη παράταξη της ΝΔ, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, υπήρξε επιστήθιος φίλος και τακτικός συνομιλητής του Πέτρου Μολυβιάτη μέχρι το τέλος της ζωής του άλλοτε alter ego του Ανδρέα Παπανδρέου. Σε σημείο που, ο Πέτρος Μολυβιάτης να λειτουργήσει ουκ ολίγες φορές ως ιμάντας αποκλιμάκωσης κρίσεων την περίοδο της «συγκατοίκησης» (1980–1985), όπως για παράδειγμα όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου επέλεξε τον Χρήστο Σαρτζετάκη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αφήνοντας μετέωρο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Τότε, ο τελευταίος είχε εξουσιοδοτήσει ως «αντ’ αυτού» στις συνεννοήσεις με το ΠΑΣΟΚ τον