Φρίντριχ Μερτς: Η επόμενη ημέρα μιας παρ’ ολίγον ταπείνωσης κορυφής
Μετά τις δραματικές ώρες στη Βουλή, ο νέος καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς ρίχνεται στον στίβο της εφαρμοσμένης εξωτερικής πολιτικής. Πρώτοι σταθμοί Παρίσι, Βαρσοβία, Βρυξέλλες, Λονδίνο. Κίεβο. Η διαδρομή αποτυπώνει τις προτεραιότητες.
Μα πώς ήταν δυνατόν οι μελλοντικοί κυβερνητικοί εταίροι να μην είχαν προβλέψει το ενδεχόμενο ο Μερτς να μη συγκέντρωνε την απαιτούμενη πλειοψηφία από τον πρώτο γύρο την περασμένη Τρίτη; Πώς ήταν δυνατόν να μην είχαν γίνει έστω δεύτερες σκέψεις; Να όμως που αυτό που είχε μηδενικές πιθανότητες, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία με βάση τις εκλογές όλων των προηγούμενων γερμανών καγκελαρίων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνέβη τελικά δίνοντας στον Μερτς μια καθόλου κολακευτική πρωτιά. Ποιοι ήταν οι αντάρτες; Από ποιο κόμμα; Γιατί το έκαναν;
Αλλά την ώρα της αναμπουμπούλας κανείς δεν είχε όρεξη για απόδοση ευθυνών. Kάτωχρος ο Μερτς, με το άκουσμα του αποτελέσματος (310 ψήφοι αντί των απαιτούμενων 316), εγκατέλειψε την αίθουσα της ολομέλειας με τους στενούς του συνεργάτες και ταμπουρώθηκε στο γραφείο του τρίτου ορόφου της Βουλής, εκεί όπου βρίσκονται οι κοινοβουλευτικές ομάδες όλων των κομμάτων.
Το ιστορικό τηλεφώνημα
Εξω, στο μεγάλο φουαγέ, οι τηλεοπτικοί συντάκτες με τις κάμερες επ’ ώμου περίμεναν υπομονετικά. Κανείς δεν ήξερε τι, πότε, πώς, το απόλυτο σοκ, το απόλυτο χάος. Στελέχη των Σοσιαλδημοκρατών, των Χριστιανοδημοκρατών και των βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών μπαινόβγαιναν οι μεν στα γραφεία των δε. Στην παραμικρότερη κινητικότητα οι δημοσιογράφοι έτρεχαν να αποτυπώσουν εκφράσεις, να διαβάσουν ανείπωτες σκέψεις, να ερμηνεύσουν κλειστά στόματα. Η αίθουσα της ολομέλειας είχε σχεδόν αδειάσει. Μόνο στο πάνω θεωρείο των δημοσιογράφων κάποιοι χτυπούσαν αλύπητα τα πλήκτρα των λάπτοπ, άλλοι τηλεφωνούσαν πυρετωδώς και οι οπερατέρ είχαν καθίσει στη μοκέτα αποκαμωμένοι.
Στο φουαγέ οι πολιτικοί όλων των κομμάτων, πλην της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), έκαναν εκκλήσεις για να τις ακούσουν οι «αντάρτες» ότι δεν ήταν η ώρα για «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Οτι η οικουμένη περιμένει από τη Γερμανία σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αποτελεσματική κυβέρνηση. Και τότε έγινε το ιστορικό τηλεφώνημα.
Στην άλλη πλευρά της γραμμής ήταν στελέχη της αριστερής Die Linke. Εκπρόσωπος από το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU) παρακάλεσε το κόμμα αν θα μπορούσε να συναινέσει ώστε να πραγματοποιηθεί η δεύτερη ψηφοφορία την ίδια ημέρα. Μια υπέρβαση γιατί, σύμφωνα με το καταστατικό του CDU, απαγορεύεται κάθε είδους συνεργασία με τους Αριστερούς (Unvereinbarkeitsbeschluss). Με αυτούς που προεκλογικά ο Μερτς κατακεραύνωνε ως «τρελαμένους». Και έτσι ο Μερτς βγήκε από το γραφείο του, το χαμόγελο ξανάρθε στα χείλη της ομάδας του και τα μεγάφωνα στο ιστορικό κτίριο του Ράιχσνταγκ ανήγγειλαν τη συνέχιση της διακοπείσας συνεδρίασης σε μία ώρα. Στις 16.20, με την ορκωμοσία του Μερτς με θρησκευτικό όρκο, μπήκε τέλος στο πολιτικό θρίλερ. Ο 10ος καγκελάριος της Γερμανίας ξεκινά τη θητεία του με ψαλιδισμένα φτερά.
Merzcron όπως Merkozy;
Δημοσιογράφοι που τον συνόδευσαν την περασμένη Τετάρτη στις πρώτες του επισκέψεις σε Παρίσι και Βαρσοβία δεν διέκριναν ωστόσο ίχνη κατήφειας. Φρεσκοκουρεμένος, με λευκό πουκάμισο και γαλάζια ριγέ γραβάτα, έμοιαζε με τον παλαιό Φρίντριχ Μερτς, μόνο που πλέον ήταν καγκελάριος. Στο κυβερνητικό αεροσκάφος έδωσε μάλιστα και την πρώτη του συνέντευξη επιτρέποντας την αναμετάδοση. Κάτι που δεν συνηθιζόταν μέχρι σήμερα. Στο πλευρό του ο υπουργός Εξωτερικών, Γιόχαν Βάντεπουλ, και οι σύμβουλοί του.
Οπως είπε ο Βάντεπουλ στο «Βήμα», η Ευρώπη αποτελεί τον πρωταρχικό άξονα της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής του, με το Βερολίνο ως ενεργό μέλος ομάδας κρατών. Σε ανάλυσή του στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Zeit», o Φάμπιαν Ράινχολντ αποκαλεί τη Γερμανία «ηγετική μεσαία δύναμη». Η επίσης εβδομαδιαία «Wirtschaftswoche» την περιγράφει ως «κοιμώμενη μεσαία δύναμη». Οπως και αν αποκαλείται, κάθε ενέργεια θα πρέπει να πηγαίνει «χέρι με χέρι» με τη Γαλλία. Μάλιστα οι γλωσσοπλάστες έπιασαν πάλι δουλειά για να ονοματίσουν τη νέα ολική γερμανογαλλική επανεκκίνηση ως Merzcron, όπως παλαιότερα Merkozy ή Merkollande με την Ανγκελα Μέρκελ. Στο ίδιο επίπεδο με τη Γαλλία, ο Μερτς τοποθετεί και την Πολωνία κάνοντας λόγο για «σπάσιμο της αφωνίας μεταξύ Βερολίνου και Βαρσοβίας».
Η αρχιτεκτονική της εξωτερικής πολιτικής του Μερτς περιγράφηκε λεπτομερειακά στη βαρύνουσα ομιλία του στο Hotel de Rome του Βερολίνου, τέλος Ιανουαρίου, που προσέλκυσε όλο το διπλωματικό κατεστημένο της γερμανικής πρωτεύουσας. Ο Μερτς ήταν σαφής στην περιγραφή της Ρωσίας και της Κίνας ως αξόνων «ρεβανσιστικών και αντιφιλελεύθερων κρατών». Αντίθετα ήταν λιγότερο σαφής σε σχέση με τις ΗΠΑ. Η παρέμβαση της νέας αμερικανικής διοίκησης στα εσωτερικά του Βερολίνου και ο εμπορικός πόλεμος ανατρέπουν δεδομένα, αν και ο πυρήνας του ατλαντικού προσανατολισμού της Γερμανίας παραμένει αμετάβλητος.
Βασικός φορέας της εξωτερικής πολιτικής, το νεοσύστατο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας που θα στεγαστεί στην καγκελαρία κι εντός της χρονιάς θα εκπονήσει τη νέα Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας της χώρας. Η συστέγαση δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη υποβάθμιση του Βάντεπουλ αλλά στενότερη συνεργασία του Μερτς με έναν πολιτικό της απολύτου εμπιστοσύνης του. Τα πρώτα δείγματα γραφής του νέου καγκελάριου δείχνουν σε κάθε περίπτωση ότι θέλει να αφήσει πίσω του γρήγορα το κακό ξεκίνημα. Την ευκαιρία για μια νέα αρχή τη δικαιούται.
Content Original Link:
" target="_blank">
